De zin… en de onzin
Tentoonstellingen (hondenshows) brengen liefhebbers samen en bieden fokkers de kans naar buiten te treden met de door hen gefokte honden.
We kunnen er hoe dan ook niet omheen dat ze niet altijd gunstig zijn voor een ras. Wanneer u bij het bezoeken van een hondenshow halt houdt bij de ring waarin de Cane Corso gekeurd wordt, dan kan u zich niet van de indruk ontdoen dat zich daar meerdere rassen bevinden.
Wereldwijd vinden we Cane Corso’s die kampioen, zelfs multi-kampioen zijn en die in zo’n grote mate afwijken van de rasstandaard dat ze nog amper als Cane Corso te herkennen zijn.
Op deze pagina leest u wat de oorzaak en de gevolgen hiervan zijn.
Hoe is het mogelijk dat vrijwel elke hond kampioen kan worden?!
- Een gebrek aan keurmeesters met voldoende kennis over de Cane Corso om deze volgens de rasstandaard te kunnen keuren;
- Het blind zijn van eigenaren / fokkers voor de fouten van hun eigen hond;
- Fokkers / eigenaren die zich ervan bewust zijn dat hun hond over fouten beschikt waardoor hij in grote mate van de rasstandaard afwijkt, maar voor wie een titel belangrijker is dan het op eervolle wijze vertegenwoordigen van hun ras;
- Het parcours om een kampioenstitel te behalen (voor zij die er voldoende tijd en geld aan kunnen en willen besteden) dat in de meeste landen niet moeilijk is.
Van al deze oorzaken kunnen we stellen dat punt 3 het meest kwalijke is.
Aan een gebrek van kennis (punt 2) kan men werken: menig fokker / eigenaar verscheen ‘in zijn beginperiode’ met honden in de ring waarvan hij inmiddels weet dat ze eigenlijk niet showwaardig waren. Dat is begrijpelijk, het verwerven van kennis en inzicht heeft tijd nodig.
Er is echter geen enkele rechtvaardiging voor fokkers / eigenaren die een dergelijke hond bewust niet inschrijven bij keurmeesters waarvan geweten is dat zij volgens de rasstandaard keuren, maar wel frequent inschrijven bij andere keurmeesters, op shows waaraan zelden meer dan 5 Cane Corso’s deelnemen en zodus de nodige punten voor een kampioenstitel op eenvoudige wijze te behalen zijn.
Zowel punt 2 als punt 3 hebben tot gevolg, dat er een grote diversiteit in de ring ontstaat, waardoor het voor keurmeesters vernoemd onder punt 1, bijna een onmogelijke opdracht wordt om correct en consequent te keuren.
De gevolgen
Wereldwijd laten steeds meer eigenaren van goede honden het showgebeuren achter zich, met als resultaat dat goede honden thuisblijven en de kwaliteit in de ring achteruit gaat.
Dit alles zaait verwarring bij mensen die een aantal tentoonstellingen bezoeken om kennis te maken met het ras: zij zien telkens dezelfde hond -of hetzelfde type hond- in de prijzen vallen, en krijgen een verwrongen beeld van de Cane Corso.
Tijdens de shows die door een rasvereniging georganiseerd worden gaat het er meestal anders aan toe: in de meeste gevallen wordt er een keurmeester met kennis van het ras uitgenodigd, die keurt met aandacht voor de rasspecifieke kenmerken.
Uiteraard is het voor de organisatoren van tentoonstellingen voor alle rassen financieel interessanter om te kiezen voor een allround keurmeester, die in tegenstelling tot een rasspecialist bevoegd is tot het keuren van een lange lijst rassen gedurende één weekend.
Waarom zien we vaak dezelfde honden in de prijzen vallen?
Een vraag die ons af en toe gesteld wordt. Vaker voorkomend is echter de opmerking ‘het zijn altijd dezelfde honden die in de prijzen vallen’.
Zij die zich een beetje verdiepen in de showresultaten, zullen inderdaad merken dat rasspecialisten -los van elkaar- er vaak dezelfde honden uitpikken, ongeacht het land waar de show plaatsvindt. Dat is allesbehalve vreemd: gezien de grote diversiteit van Cane Corso’s die op show verschijnen, is het logisch dat keurmeesters die zich specialiseerden in het ras / of er zelf fokker van zijn, er zonder enige moeite de honden uithalen die de rasstandaard het dichtst benaderen.
Hoe je het ook wendt of keert: het showen van honden gaat gepaard met competitie, en competitie brengt afgunst met zich mee.
De opmerking ‘het is doorgestoken kaart’, is dan ook nooit veraf. Een zware bewering die niet alleen een belediging is voor de keurmeester en de organiserende vereniging, maar die daarnaast ook een overtreding van het showreglement inhoudt.
Voordat men dergelijke insinuaties uit, is het misschien niet zo’n slecht idee even stil te staan bij het volgende:
Voor alle facetten van het leven geldt, dat succes meestal voorafgegaan wordt door een lange weg van ‘werken aan’ en ‘streven naar’. Rome werd immers ook niet op één dag gebouwd…
Tot slot:
“Laat titels nooit doorslaggevend zijn in het maken van
uw keuze voor een fokker, een pup of een dekreu”
We kunnen stellen dat een titel slechts waarde heeft, wanneer de desbetreffende hond
-ongeacht overige resultaten- de goedkeuring kan wegdragen van meerdere rasspecialisten.
